Omdat we vergeten

Als ik in de voorraadkast sta, vergeet ik waarom ik daar sta. Wat ging ik ook alweer pakken? Een pak pasta? Geen idee. Is het ouderdom en word ik vergeetachtig, of ben ik gewoon niet met mijn aandacht bij wat ik aan het doen ben? Terwijl, hoe lang hoor ik het nu al in de yogales? In het NU aanwezig zijn, graag.

Blijkbaar vergeten we steeds opnieuw de helft van wat we allang weten.

Zoveel dingen doen we op de automatische piloot. En dat moet ook, want anders zouden onze hersenen niet meer in onze schedel passen. We hebben zo’n 8000 gedachten per dag, waarvan 80% gisteren ook al gedacht is. Dus echt spannend vinden onze hersens het allemaal niet. Zo dutten we langzaam in, en koken we die pasta – als we ons al herinneren dat we die zochten – zonder aandacht.

Terwijl ik vandaag nog tijdens de yogales werd herinnerd om in dít moment aanwezig te zijn. Adem na adem. Misschien zijn we hardleers en wil de boodschap maar niet blijven plakken. De geest dwaalt nu eenmaal af: het ene moment besluit je een blik tomaten te pakken, en het volgende moment ben je alweer vergeten waarvoor je kwam.

En herhaling is een leraar op zich. Het heeft lang geduurd voordat ik begreep wat ‘in het hier en nu zijn’ werkelijk betekent. Dat het leven nooit niet NU gebeurt. Alle gedachten, over gister en morgen, vinden in dít moment plaats.

En misschien is dát grappig genoeg: dat je, zelfs als je vergeet waarom je in de voorraadkast staat, in ieder geval herinnert dat je leeft. Hier, nu, tussen de blikken tomaten en pakken pasta. Misschien is het geheim niet dat we altijd aanwezig blijven, maar dat we steeds opnieuw wakker kúnnen worden. Gewoon bij het openen van een keukendeur.

Deze column verscheen eerder als nieuwsbrief van BuddhaSeads, de Boeddhistische tak van yogastudio Yogaseads, waar ik maandelijks voor schrijf.