Leer te surfen
Heb je de zee gezien gisteren? ’s Ochtends bood hij de perfecte condities voor golfsurfers, glad en rustig, mét mooie golven. In de loop van de dag begon de wind erin te komen en waaide je bijna weg op het strand. De golven werden woester en rommeliger. De golfsurfers van de ochtend maakten plaats voor de wingfoilers, windsurfers en kiters in de middag. Wie had dat verwacht?
Als je de weersvoorspelling nauwkeurig bijhoudt dan had je kunnen weten dat je voor wat rust aan je hoofd beter achter het glas op het terras van een strandtent kon gaan zitten, in plaats van vol in de wind. April doet wat-ie wil. Maar het is inmiddels mei en terwijl de vogels een ei leggen kan het weer nog steeds alle kanten op gaan. Sommige mensen waaien gewoon mee met de wind, anderen blijven maar kijken naar de buienradar. Nederlanders schijnen goed over het weer te kunnen praten. “Lekker zonnetje he? Wel een beetje koud.” Zo is er eigenlijk altijd wel wat te klagen. Moet je je dan maar niet met het weer bezighouden? Als iemand ons daarop antwoord kan geven is het de Boeddha wel. De verandering van seizoenen en het weer is een natuurlijk proces en weerspiegelt de vergankelijkheid van het leven zelf. En het weer is natuurlijk ook een veelzeggende metafoor voor de omstandigheden in je werk, je relatie, je leven. Soms is het helder en rustig, soms stormachtig en verwarrend, maar niets blijft ooit precies hetzelfde (anicca).
Terwijl je zoekt naar balans, heb je geen enkele invloed op het gaan en staan van de wolken, het ligt buiten je macht. Je kan je humeur erdoor laten verpesten, of een beetje vrolijker worden als de zon schijnt. Maar uiteindelijk kun je alleen maar meebewegen met de golven van de oceaan, net zoals een surfer op een plank, wetende dat jij een rimpeling in het wateroppervlak bent, en een momentje op aarde mag meedeinen. En je weet het: er bestaat geen slecht weer. Alleen slechte kleding.
Deze column verscheen eerder als nieuwsbrief van BuddhaSeads, de Boeddhistische tak van yogastudio Yogaseads, waar ik maandelijks voor schrijf.
Foto: Marinus Joris northseajuice